با استفاده از پارامترهای قطعهبندی، درازای گسیختگی (در طی هر زمینلرزه)، میزان جابهجایی بر روی گسلها و الگوی تکرار رویداد زمینلرزهها؛ رسیدگی ساختاری گسلهای باختر و جنوب بلوک لوت مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این مطالعه طیف پاسخ جنبش زمینلرزههای بزرگ رویداده در منطقه، تحلیل شدند. بر اساس نتایج حاصله، گسل کوهبنان: نارس؛ بم: میانه تا نارس؛ گوک، لالهزار، کهورک: رسیده میباشند.در بحث تحلیل فرکتالی و رشد و بلوغ پهنههای گسلی منطقه، از روش مربع شمار استفاده شد. بر اساس محاسبات انجام شده، بُعد فرکتالی گسلهای کوهبنان و شاخههای جنوبی آن، گسلهای بم، کهورک، فاریاب، چاه مزرعه (اسفندقه) و گوک نسبت به بقیه گسلها کمتر است. در امتداد این گسلها، رومرکز زمینلرزهها تمرکز بیشتری دارند. بُعد فرکتالی با نزدیک شدن به حاشیه داخلی بلوک لوت افزایش پیدا میکند. این افزایش نشان از بالا بودن پراکندگی میدان تنش در این منطقه است. بُعد فرکتالی سامانه گسلی نایبند (721/1-56/1) و گسل سبزواران باختری (68/1-52/1) از شمال به جنوب کاهش و گسل گوک (68/1-52/1) از شمال به جنوب افزایش پیدا میکند. بر این اساس قطعات جنوبی سامانه گسل نایبند و سبزواران باختری و قطعات شمالی سامانه گسلی گوک نارستر میباشند و توان ایجاد خطر لرزهای جدیتری را دارند. بر اساس نتایج حاصله از مبحث رسیدگی ساختاری و بررسی ابعاد فرکتالی، لرزهخیزترین گسلهای منطقه گسلهای کوهبنان، بم، کهورک، گوک، لالهزار، فاریاب و چاه مزرعه (اسفندقه) میباشند.