گسله اصلی جوان زاگرس یک سامانه گسله بزرگ است که در مرز شمالی زاگرس و مرز جنوبی ایران مرکزی قرار گرفته است. هدف اصلی این بررسی توصیف هندسه و کینماتیک امروزی ادامه ناشناخته گسله اصلی جوان زاگرس در شمال باختری ایران و جنوب شرق آناتولی است. ما سازوکار امروزی گسلهها را از بررسی تصویرهای ماهوارهای و تلفیق آنها با برداشتهای ساختاری میدانی، دادههای ریختزمینساختی و نیز نتایج حاصل از وارونسازی دادههای سازوکار کانونی زمینلرزهها تعیین کردهایم. سامانهی گسله اصلی جوان زاگرس از پیرانشهر بهسوی شمال و در راستای شاخهای از زمیندرز نئوتتیس، در مرز ایران- آناتولی خاوری، ادامه مییابد و در شمال باختر با سامانهی گسلههای NE-SW چپبر خوی- بسکل (در جنوب باختر آناتولی) پایان میپذیرد. سامانه گسله شناسایی شده، یک سامانهی تراکششی راستبر است که در دل خود رژیمهای تنش محلی راستالغز و کششی محض ایجاد کرده است. دستهای از حوضههای کششی، در خمشهای گسلی یا در پهنههای میان تکه گسلههای همپوش راستپله راستبر ایجاد شدهاند. با ورود به پهنه برخورد سامانه راستبر گسله با سامانهی چپبر خوی- بسکل، برش راستبر میان ورقهی عربی و ایران مرکزی با گسلههای چپبر سد میشود و حرکت رو به ESE ایران نسبت به آناتولی، سبب ایجاد حوضههای کششی شمالی- جنوبی میشود که با گسلههای نرمال شمالی- جنوبی محدود میشوند. این کشش، مشکل فضا در حرکت میان شمال باختر ایران و جنوب خاور آناتولی را حل کرده است. این بررسی، اهمیت گسلههای راستالغز را در ایجاد رژیمهای تنش محلی و زمینساخت ناحیهای کششی در جایگاههای برخوردی با رژیم تنش چیره ترافشارش نشان میدهد.