1
گروه مهندسی عمران، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
2
پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، ایران
چکیده
عملکرد جوامع در چگونگی بازگشت به شرایط تعادل مهمترین بخش در وقوع یک رخداد است که یکی از شرایط اساسی جوامع پایدار می‌باشد. در این مقاله شاخص پایداری جوامع و کشورها در زلزله‌ها با در نظرگرفتن انواع پارامترهای دخیل ارائه خواهد شد. هدف نگاهی وسیعتر به عوامل و نیز نقش آنها در میزان مدل پایداری می‌باشد. این عوامل شامل فاکتورهای اجتماعی، اقتصادی، توسعه‌یافتگی، مهندسی و مشخصات لرزه‌ای می‌باشد. با کمک روش رگرسیونگیری خطی چندگانه، ابتدا تأثیرگذاری هر یک از متغیرها بررسی شده که این موضوع بر اساس آزمون‌های آماری برای ارزیابی معنی‌داری انجام شده است. در ادامه متغیرهای مستقل مربوطه مشخص و با توجه به روابط ارائه شده، شاخص ناپایداری اجتماعی کشورها، تعیین خواهد شد. در گام بعد نرخ نفوذ اختلال که نسبتی از زمان بازسازی خسارات زلزله به ضریب ناپایداری است، مشخص خواهد شد. این پژوهش ضمن مؤثر دانستن شاخص فساد، شاخص پایداری را متأثر از سه پارامتر، ضریب ناپایداری اجتماعی موجود، میزان تلفات و خسارات زلزله و مدت‌زمان بازسازی ارائه داده است.
Bruneau, M., Chang, S.E., Eguchi, R.T., Lee, G.C., O'Rourke, T.D., Reinhorn, A.M., Shinozuka, M., Tierney, K., Wallace, W.A., and Von Winterfeldt, D. (2003) A framework to quantitatively assess and enhance the seismic resilience of communities. Earthquake Spectra, EERI, 19(4), 733-752.
Cimilaro, G.P., Reinhorn, A.M., and Bruneau, M. (2006) Quantification of seismic resilience. Proceedings of the 8th U.S. National Conference on Earthquake Engineering, 8(1094), 1-10.
Hollnagel, E. and Fujita, Y. (2012) The Fukushima disaster â systemic failures as the lack of resilience. Nuclear Engineering and Technology, 45(1), 13-20.
Lucini, B. (2014) Multicultural approaches to disaster and cultural resilience-How to consider them to improve disaster management and prevention: the Italian case of two earthquakes. Procedia Economics and Finance, 18, 151-156.
Nirupama, N., Adhikari, I., and Sheybani, A. (2014) Natural hazards in Ontario, Canada: an analysis for resilience building. Procedia Economics and Finance, 18, 55-61.
Danar, O. and Pushpalal, D. (2014) Building community resilience: Conceptual framework and its application in post tsunami resettlement. Procedia Economics and Finance, 18, 489-496.
Attolico, A. (2014) Building resilience through territorial planning: the experience of Province of Potenza. Procedia Economics and Finance, 18, 528-523.
Saunders, W. and Becker, J. (2015) A discussion of resilience and sustainability: Land use planning recovery from the Canterbury earthquake sequence New Zealand. International Journal of Disaster Risk Reduction, 14, 73-81.
DâLima, M. and Medda, F. (2015) A new measure of resilience: An application to the London Underground. Transportation Research, 81, 35â46.
Sharifi, A. (2016) A critical review of selected tools for assessing community resilience. Ecological Indicators, 69, 629-647.
Titaya, S. (2016) Analyze on effect and building regulation in northern Thailandâs earthquake, May 2014 Chiangmaiâs residents risk perception and response to earthquake. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 218, 85-94.
Comes, T. (2016) Designing for networked community resilience. Procedia Engineering, 159, 6-11.
Shaoa, Y., Sodab, O., and Xua, J. (2016) Capital Building for Urban Resilience: the Case of Reconstruction Planning of Kesennuma City, Miyagi Prefecture, Japan. Procedia Environmental Sciences, 36, 122-129.
Bastami, M. and Jafarifard, A. (2015) Economic Losses Estimation of Lifeline Systems by Case Study of Iran Recent Earthquakes. Technical Report, International Institute of Earthquake Engineering and Seismology (IIEES).
)